خوداصلاحی :
دکتر لیونیگسون از فیزیکدانان آمریکایی معتقد است که مورد خوداصلاح کننده در سال های نه چندان دور گذشته در سایر رشته ها و زمینه های علمی مورداستفاده قرار گرفته اند. او معتقداست «آسفالت و سیمان هر دو در زمره نانو مواد هستند.» طبق نظریات ایشان وجود یک ماده پلیمری ساختاری سبب خواهد شد که ترک ها و شیارهای به وجود آمده در سطح آسفالت اصلاح شود بدین ترتیب که با کمک گرفتن از یک عامل اصلاح کننده کپسوله و یک شروع کننده شیمیایی کاتالیستی درون یک بستر اپوکسی این فرایند شکل خواهد گرفت.
فرایند خوداصلاحی بدین ترتیب آغاز می شود که یک ترک در حال شروع سبب گسستن میکروکپسول های موجود در ساختار آسفالت ترمیم شونده، شده و در نتیجه سبب رهاسازی عامل اصلاح کننده با استفاده از خاصیت دوپینگی در میان ترک خواهد شد و با تماس کاتالیزور موجود و عامل اصلاح ساز، این عامل شروع به پلیمریزه شدن کرده و در اثر این فرایند دو طرف شکاف را به سمت هم نزدیک کرده و سبب اتصال آسفالت ترک برداشته خواهد شد.
مزایای آسفالت ترمیم شونده :
۱) محدود کردن انتشار گازهای گلخانه ای
۲) مصرف کمتر انرژی
۳) کاهش سر وصدای ترافیک و حرکت اتومبیل ها روی آسفالت
۴) راحتی و اطمینان بیشتر در هنگام رانندگی
۵) ماشین ها در اثر مشکلات به وجود آمده در جاده ها خسارت نمی بینند
مواد مورد استفاده :
شاید دور از ذهن به نظر برسد که در این آسفالت جدید از مواد زائدی که پیرامون ما وجود دارد استفاده شود اما در حقیقت همین مواد زائد و دورریختنی پیرامون مواد اصلی تشکیل دهنده آسفالت ترمیم شونده را تشکیل می دهند. این مواد عبارتند از تفاله های کوره های شیشه پزی، خاکستر زباله های شهری، خاکستر تولید برق با زغال، خرده آجرها، لاستیک های فرسوده ماشین ها، پلاستیک سیم های برق قدیمی و غیره.
